descargar textos

Transcript

descargar textos
TEXTOS
Pigliate l’alma mia
Pigliate l’alma mia ca te la dò
Non me ne curo di senza restare
Se mi prometti non m’abbandonare.
Toma mi alma
Toma mi alma, te la doy.
No me importa quedarme sin ella
si prometes no abandonarme.
Sempre son stato tuo e sempre sarò
Servo di core mentre ho da campare
Se mi prometti non m’abbandonare.
Siempre he sido tuyo y siempre lo seré;
siervo de tu corazón mientras viva,
si prometes no abandonarme.
Ma se ti partirai come farò!
Convien
che
l’alma
t’habbia
seguitare…
Però ti prego, non m’abbandonare!
Pero si me dejas, ¿qué haré?
Mi alma tendrá que seguirte…
Te lo ruego, ¡no me abandones!
a
Le sette galere
Spieghi chi puole con onorato
Vanto di poesia
Il suo giocondo canto
Che per me sin da principio
Mi sentii commosso alquanto
Non mi dà l’animo in tanto
Trattener dagli occhi il pianto.
Las siete galeras
Despliegue quien pueda
con digno orgullo poético
su alegre canto.
Que yo me he sentido
tan conmovido desde el principio
que no he tenido ánimo
para contener las lágrimas.
Tutto festoso
Partì dal bello e ricco lido, Barcellona
Con onorato e lungo strido
Il duca Andrea, quel duca Doria
Al suo Re costante e fido
Sette galere porta il grido
Qual armato al mare infido.
Con galas festivas
partió del hermoso y rico puerto de
Barcelona,
acompañado de largos y laudatorios
alaridos,
el duque Andrea, aquel duque Doria
constante y leal a su rey.
Siete galeras portaban el grito
como armas contra el mar traicionero.
E noi gettammo sì le navi in acqua,
Sentimmo il vento e forse le sirene:
Il canto antico che ogni core stracqua
E fe’ cangiar in mal ciò ch’era bene.
Bagnandoci di sale navigammo,
Le vele a lidi incogniti ed oscuri,
Finché del cibo ne rimase un grammo
Mostrandoci il color dei giorni duri.
Y lanzamos las naves al agua,
oímos el viento y tal vez a las sirenas,
la antigua canción que atrapó los
corazones
y volvió malo todo lo que era bueno.
Bañados en sal, navegamos,
las velas hacia costas ignotas y oscuras,
hasta que ni un gramo quedó de
alimento,
mostrándonos el color de los días
duros.
2
Spiegate dunque le grande vele
Al vento e li remi snelli
Al liquido elemento
Le sette galere armate
Con magnanimo ardimento
Finché giunsero in mare a lento
Fino a Calvi a salvamento.
Desplegadas así las grandes velas
al viento y con los remos escuálidos
en el líquido elemento
las siete galeras armadas,
con gran audacia,
lentamente alcanzaron por mar
el puerto seguro de Calvi.
Oh! Notte oscura che non dal pari
Del verno insieme aprendo
Le porte sue il Re d’Averno
Tutto a un tratto scardinando
Le gran porte dell’Inferno
Distruggendone ogni perno
Cruda strage, scempio eterno.
¡Oh! Noche oscura solo parecida
a las del invierno, en la que abriendo
sus puertas el rey del Hades,
rompió de repente
los grandes portales del infierno
destruyendo cada bisagra,
en cruel masacre, desgracia eterna.
Madre Maria, a te ricorro
Io che son pallido e smorto
Dei naviganti tu sei regina
Unica pace e vero porto
Fammi grazia in questa notte
Non far sì che il mar n’inghiotte
Ma che si calmi a mezzanotte.
Madre María, a ti recurro,
yo que soy pálido y débil.
De los marineros eres la reina,
única paz y puerto verdadero.
Hazme gracia esta noche,
no permitas que el mar nos engulla,
que se calme a medianoche.
Oh venti! Oh sacri venti indarno
Oh venti sacri - vi doniam la vita?
Lasciate che il vascel, ch’è omai sì
scarno,
Ritrovi in altro mar di un dio l’aita
E se il mio remo toccherà lo scoglio
Su ferma terra poi sarà il mio piede.
Io spero non sarà deserto e spoglio:
Ma luogo dove il tutto nasce e riede.
¡Oh, vientos! ¡Oh, sacros vientos vanos!
¡Oh, vientos sagrados! ¿Debemos daros
la vida?
Dejad que el bajel, tan esquelético,
encuentre en otro mar ayuda divina.
Y si mi remo toca las rocas
mis pies estarán entonces en tierra
firme.
Espero que no sea desierta ni árida,
sino un lugar donde todo nazca y se
renueve.
Oh grande Mare! Oh Cielo! Oh Terre!
Al vostro imbroglio voi deste l’ali
Con tenebroso urlo marino
Orgoglio d’acque e anche di strali
Delle quali narrar voglio
Frangean la rena con gorgoglio
Mentre fan rotta nello scoglio.
¡Oh, gran mar! ¡Oh, cielos! ¡Oh, tierras!
A vuestra traición disteis alas
con tenebroso grito marino,
orgullo de las aguas y del relámpago,
de los cuales quiero contar esto:
alcanzaron la playa medio ahogados,
mientras otros chocaron con las rocas.
Dunque uditori non vi dispiaccia
Intanto se tronco il filo
A un doloroso et mesto canto
Che per me fin dal principio
Mi sentii commosso alquanto
Mi lasciò sì tutto affranto
Come voi in doglia e pianto.
Así que no desagrade a quienes oyen
si rompo mi voz
en una canción dolorosa y triste,
pues desde el principio
me sentí tan conmovido y
mi corazón quedó tan roto
como tú en el dolor y el llanto.
3
Pizzica tarantata
Addò t'ha pizzicata la tarantella
Sott'a la putarria di la vunnella
Ca se vasa nu cardillo e na palomma.
Te preu San Paolo falla guariri
Ca l'avea pizzicata la tarantella.
Oj, vej-li-vuej li-voje-là bello
è l'amore e ci lu sape fà.
Ci nun lu sape fà, cunfidenza nun ni dà.
Ca ci ste la mamma ca ci penza.
La figghia di la massara s'è 'mparatu le
jaddinaru.
S'è 'mparatu lu pertusu edda sotta e ju
susu.
Addò t'ha pizzicata pozz'esse accisa,
Sott'a la putarria di la cammisa.
Ci è taranta lassala ballari.
Ci è malincunia, cacciala fora.
La picadura de la tarántula
¿Dónde te picó la tarántula?
¿Bajo los volantes de tu falda,
donde se besan el jilguero y la paloma?
Por favor, San Pablo, cúrala
de la picadura de la tarántula.
Oh, el amor es hermoso
y también lo son quienes conocen sus
formas.
Pero si no las conoces, no tengas
miedo:
mamá está aquí y cuidará de ti.
La hija de la panadera ha aprendido del
jardinero,
ha aprendido a sembrar, ella debajo y
yo encima.
¿Dónde te ha picado?
¿Debajo de la blusa?
Si es la tarántula, déjala bailar,
si es melancolía, mándala lejos.
Nycholai sollempnia
Nycholai sollempnia
Sua presens familia
Gaude, plaude mater sine fine.
Iste puer mirabilis,
In omnibus amabilis
Gaude, plaude mater sine fine.
Quarta et sexta feria
Semel sugebat ubera
Gaude, plaude mater sine fine.
Benedicamus Domino
Qui regnat in Altissimo.
Gaude, plaude mater sine fine.
Solemnidades de San Nicolás
Solemnidades de San Nicolás
estando presente su familia.
Goza, aplaude sin fin, madre.
Este muchacho maravilloso,
en todo digno de ser amado.
Goza, aplaude sin fin, madre.
Miércoles y viernes
después de mamar.
Goza, aplaude sin fin, madre.
Bendigamos al Señor
que reina en las Alturas.
Goza, aplaude sin fin, madre.
4
Deus te salvet Maria
Deus ti salvet, Maria,
Chi ses de grassias piena;
De grassias ses sa vena ei sa currente.
Su Deus Onnipotente
Cun tecus est'istadu;
Pro chi t'hat preservadu immaculada.
Dios te salve, María
Dios te salve, María,
que estás llena de gracia;
eres fuente y río de gracia.
Dios Omnipotente
contigo ha estado
y te ha preservado inmaculada.
Chi vole videre ‘nterra ‘l Paradiso
Gloria felice et una vita eterna
Riguardi pure quell’angelico viso
Madre de Cristo e vergine superna.
Quien quiera ver el Paraíso en la tierra,
gloria feliz y una vida eterna,
debe contemplar ese rostro angelical,
la Madre de Cristo y virgen celestial.
Beneitta e laudada
Supra tottus gloriosa,
Ses mamma, fiza e isposa de su
Segnore.
Beneittu su fiore,
Fruttu de su sinu;
Gesus, fiore Divinu, Segnore nostru.
Bendita y alabada,
gloriosa sobre todas las cosas,
eres madre, hija y esposa del Señor.
Bendita sea tu flor,
fruto de tu vientre:
Jesús, flor divina, Señor nuestro.
Volgi lo sguardo e donami soriso
L’ayre si alegra e li ucelletti verna
Del tuo consiglio ne farò bon uso
Me che ti priego o mia dilecta perna.
Vuelve tu mirada y sonríeme.
Se regocija el aire y las aves dejan
atrás el invierno.
De tu consejo haré buen uso
yo, que a ti ruego, perla adorada.
Pregade a fizu bostru
Pro nois peccadoris,
Chi tottu sos errores nos perdonet.
Ei sas grassias nos donet,
In vida e in sa morte,
Ei sa dizzosa sorte, in Paradisu.
Ruega a tu hijo
por nosotros, pecadores,
para que perdone nuestros errores.
Y nos conceda misericordia
en la vida y en la muerte,
y un buen destino, en el Paraíso.
5
Vergine bella
Vergine bella, che di sol vestita,
coronata di stelle, al sommo Sole
piacesti sí, che ’n te Sua luce ascose,
amor mi spinge a dir di te parole:
ma non so ’ncominciar senza tu’ aita,
et di Colui ch’amando in te si pose.
Invoco lei che ben sempre rispose,
chi la chiamò con fede:
Vergine, s’a mercede
miseria extrema de l’humane cose
già mai ti volse, al mio prego t’inchina,
soccorri a la mia guerra,
bench’i’ sia terra, et tu del ciel regina.
Virgen hermosa
Virgen hermosa, que de sol tocada,
coronada de estrellas, al Sol sumo
gustaste tal que en Ti Su luz ha sido,
de amor por celebrarte me consumo,
mas no sé sin tu ayuda decir nada,
y del que por amor en Ti ha vivido:
Invoco a la que siempre ha respondido
al que con fe la llama,
Virgen, si a pía llama
mortal miseria hay vez que te ha
movido,
oído da a mi ruego y da consuelo;
apacigua mi guerra,
aunque soy tierra, y Tú Reina del cielo.
Il dí s’appressa, et non puote esser
lunge,
sí corre il tempo et vola,
Vergine unica et sola,
e ’l cor or coscïentia or morte punge.
Raccomandami al tuo figliuol, verace
homo et verace Dio,
ch’accolga ’l mïo spirto ultimo in pace.
[Francesco Petrarca]
Corriendo se aproxima el postrer día,
el tiempo huye y no para,
Virgen única y rara,
y muerte y contrición el pecho hoy cría.
A tu Hijo, Dios y Hombre verdadero,
ruégale que en la cita
en paz admita mi exhalar postrero.
Il Centurione, forse
Chi sono io, che la tua croce ho portato,
Che sento Morte calare il suo manto?
Quanto male hai fatto, quanto dolore
hai dato
Se queste pene ricevi e vai soffrendo.
Io ho visto bastoni colpire, gole urlare,
Unghie ferire, bocche sputare in faccia
A te, infelice, a te lì sulla croce.
El Centurión, quizás
¿Quién soy yo, el que ha llevado tu
cruz?
¿Por qué siento caer el manto de la
muerte?
¿Cuánto mal has hecho, cuánto dolor
has causado
para recibir tanto sufrimiento?
He
visto
bastones
golpeándote,
gargantas gritándote,
uñas hiriéndote, bocas escupiéndote al
rostro,
a ti, infeliz, a ti, en la cruz.
Tu Golgota, ora e sempre regno di
morte,
Destino di ossa e di teschi, ascolta le
mie parole:
Lascia che muoia come un infame,
Torturato per i suoi peccati,
Messo in croce come un ladro.
Lascia che l’innocenza oggi muoia come
la colpa.
Tú, Gólgota, ahora y para siempre reino
de la muerte,
destino de huesos y calaveras, escucha
mis palabras:
Déjalo morir como un villano,
torturado por sus pecados,
colocado en la cruz como un ladrón.
Deja que la inocencia muera hoy como
la culpa.
6
Sì, son io che dovrei espiare
Legato mani e piedi,
Nell'inferno.
Mio Dio, dormi in pace.
Sí, soy yo el que deberé expiar,
atadas las manos y los pies,
en el infierno.
Dios mío, duerme en paz.
Lamentu a Ghjesu
O tù chì dormi
In sta petra sculpita
D'avè suffertu
Da colpi è ferite
Dopu d'atroci martiri
Persu ai ancu la vita,
Oghje riposi tranquillu
A to suffrenza hè finita.
Lamento de Jesús
Oh, tú que duermes
dentro de esta piedra esculpida
donde has sufrido
golpes y heridas,
y después de atroces torturas
perdiste hasta la vida.
Descansa hoy tranquilo,
tu sufrimiento ha terminado.
Ma eo sò
Ind'una fiamma ardente,
Brusgiu è mughju
Tuttu ognunu mi sente,
Sò i lamenti di i cumpagni
È d'una mamma li pienti
Chjamu ancu à Diu supremu
Ci ritorni stu nucente.
Pero yo sé
que en una llama ardiente
ardo y grito
y todo el mundo me escucha:
son los lamentos de los amigos
y el llanto de una madre
que reza a Dios Todopoderoso
que vuelva a la inocencia.
È fù per quella
Cun spiritu feroce
Da tanti colpi
È viulenza atroce
Chjodi à li mani è li pedi,
Quessi t'anu messu in croce,
O Diu da tante suffrenze
Fà ch'eo senti a to voce.
Y fue por aquella,
con espíritu feroz,
con múltiples golpes
y violencia atroz,
con clavos en manos y pies,
que te han colocado en la cruz.
Oh Dios, de tanto dolor
déjame oír tu voz.
Oghje per sempre
Tutta questa hè finita,
Avà sì mortu
Hè persa a partita,
Oramai in Ghjerusaleme
A ghjente hè sparnuccita
Vergogna ùn ci ne manca,
Morte sò a fede è a vita.
Hoy y para siempre
todo ha terminado.
Estás muerto,
has perdido la partida.
Ahora en Jerusalén
el pueblo está desconcertado,
no queda vergüenza,
Muertas están la fe y la vida.
7
Magnificat
Magnificat anima mea Dominum.
Et exultavit spiritus meus in Deo
salutari meo.
Quia respexit humilitatem ancillæ suæ,
Ecce enim ex hoc beatam me dicent
omnes generationes.
Quia fecit mihi magna qui potens est et
sanctum nomen ejus.
Et misericordia ejus a progenie in
progenies timentibus eum.
Fecit potentiam in brachio suo: dispersit
superbos mente cordis sui.
Deposuit potentes de sede et exaltavit
humiles.
Esurientes implevit bonis: et divites
dimisit inanes.
Suscepit
Israel
puerum
suum:
recordatus misericordiæ suæ.
Sicut locutus est ad patres nostros
Abraham et semini ejus in sæcula.
Gloria Patri et Filio et Spiritui Sancto.
Sicut erat in principio et nunc et semper
et in sæcula sæculorum. Amen.
Magnificat
Proclama mi alma la grandeza del
Señor,
y se alegra mi espíritu en Dios, mi
Salvador;
porque ha puesto sus ojos en la
humildad de su esclava,
y por eso desde ahora todas las
generaciones
me
llamarán
bienaventurada,
porque el Poderoso ha hecho obras
grandes en mí: su nombre es
Santo,
y su misericordia llega a sus fieles de
generación en generación.
Él hizo proezas con su brazo: dispersó a
los soberbios de corazón,
derribó del trono a los poderosos y
enalteció a los humildes,
a los hambrientos los colmó de bienes y
a los ricos los despidió vacíos.
Auxilió a Israel, su siervo, acordándose
de la misericordia
-como lo había prometido a nuestros
padresen favor de Abraham y su descendencia
por siempre.
Gloria al Padre y al Hijo y al Espíritu
Santo.
Como era en un principio, ahora y
siempre,
por los siglos de los siglos. Amén.
Animula vagula blandula
Animula vagula blandula
Hospes comesque corporis,
Quae nunc abibis in loca
Pallidula, rigida, nudula,
Nec, ut soles, dabis iocos.
[Poema fúnebre de Adriano]
Pequeña alma, blanda y errante,
Pequeña alma, blanda y errante,
huésped y compañera de mi cuerpo,
que partirás para esos lugares
pálidos, rígidos, desnudos,
donde no bromearás como solías.
8
Signora mia
Signora mia se dio mi guardate
Dimmi che giova tanta crudeltà
Che non hai nulla pietà di chi t’adora.
E contra ogni ragion tu voi ch’io mora.
Dimmi perché lo fai?
Per ogni parte, ahimé, che si dirà,
Che non hai nulla pietà di chi t’adora
E contra ogni ragion tu voi ch’io mora.
Poiché tu sai ch’io t’amo e t’amerò
Mentre son vivo e poi morto sarò
Dammi socorso mò, porgimi aita.
Nnanzi ch’io mora, ahimé, dolce mia
vita.
Señora mía
Señora mía, si por Dios me miras,
dime para qué tanta crueldad,
que no tienes piedad por quien te
adora.
Y contra toda razón quieres que muera.
Dime, ¿por qué lo haces?
Por otro lado, ¡ay!, ¿qué dirán?
Que no tienes piedad por quien te
adora
y contra toda razón quieres que muera.
Porque sabes que te amo y te amaré
mientras viva, y después de muerto.
Dame consuelo ahora, ayúdame,
no dejes que muera, ¡ay!, mi dulce
vida.
Jesce Sole!
Jesce Sole!
Scagliento imperatore
Scanniello mio d'argento
Che vale quattuciento
Centocinquanta tutta la notte canta
Canta viola lu masto de scola
Masto, masto mannancienne presto
Ca scenne masto Tieste
Cu lanza, cu spada
Cu l'aucielle accumpagnata
Sona sona zampugnella
Ca t'accatto la vunnella
La vunnella de scarlato
Si nun sona te rompo la capa
Nun chiovere, nun chiovere
Ca je aggia ire a movere
A movere lu grano
De masto Giuliano
Masto Giuliano
Puorteme na lanza
Ca je aggia iere in Franza
Da Franza a Lombardia
Dove sta madama Lucia.
Nun chiovere, nun chiovere;
Jesce Sole!
¡Levántate, Sol!
¡Levántate, Sol!
Calienta emperador
mis heces de plata
que valen cuatrocientas monedas,
ciento cincuenta, toda la noche canta.
El maestro canta con la viola.
Maestro, déjanos ir pronto,
porque viene el maestro Tiesto
con su lanza y con su espada,
de su halcón acompañado.
Toca, toca la zampoña
que te ha comprado la falda,
la falda escarlata.
Si no tocas te romperé la cabeza
Que no llueva, que no llueva.
Tengo que ir a trabajar
para moler el grano
del maestro Giuliano.
Maestro Giuliano,
tráeme una lanza
pues debo ir a Francia,
y de Francia a Lombardía
donde está mi señora Lucía.
Que no llueva, que no llueva
¡Levántate, Sol!
9