Non c`è Pentecoste senza Maria Ne estas Pentekosto sen

Periodico dell'Unione Esperantista Cattolica Italiana (UECI)
www.ueci.it
“Per la promozione della fratellanza e della comprensione tra i vari popoli di diverse lingue” (Paolo VI)
Periodico bimestrale - Reg. trib. di Vercelli 22.12.1997 n. 306 Sped. in abb.post. art. 2 comma 20/c L662/96 - filiale di Vercelli Direttore resp.: Mons. Gianni Ambrosio - Dir. e amm.: Vercelli, via Benadir, 62
tipografia edizioni SAVIOLO s.n.c. - Vercelli
Anno 91 - n. 3
MAGGIO - GIUGNO 2012
Non c'è Pentecoste senza Maria - Ne estas Pentekosto sen Maria
Non c'è
Pentecoste
senza Maria
Ne estas
Pentekosto
sen Maria
.
Il mese di maggio tradizionalmente dedicato a Maria, quest'anno si conclude nella settimana di Pentecoste. Ecco un pensiero tratto dalle parole del Papa per il
“Regina Cæli” della Pentecoste 2010.
La monato Marto, tradicie dediĉita al
Maria, ĉijare finiĝas dum la semajno de
Pentekosto. Jen pripenso ĉerpita el la
vortoj de la Papo diritaj antaŭ la preĝo
“Ĉielreĝino” de la Pentekosto 2010.
Non c’è Chiesa senza Pentecoste. E vorrei aggiungere: non c’è
Pentecoste senza la Vergine Maria. Così è stato
all’inizio, nel Cenacolo,
dove i discepoli “erano
perseveranti e concordi
nella preghiera, insieme
ad alcune donne e a Maria, la Madre di Gesù, e
ai fratelli di lui” - come
ci riferisce il libro degli
Atti degli Apostoli. E
così è sempre, in ogni
luogo e in ogni tempo.
(...) Anche noi vogliamo essere spiritualmente uniti alla Madre
di Cristo e della Chiesa invocando con fede
una rinnovata effusione del divino Paraclito.
Sen Pentekosto ne estas Eklezio. Mi volus
aldoni: sen la Virgulino
Maria ne estas Pentekosto. Tiel estis ekde la
komenco, en la Manĝoĉambro, kie la disĉiploj
“unuanime persistis en
la preĝado kune kun
kelkaj virinoj kaj kun
Maria, la patrino de
Jesuo, kaj kun liaj fratoj” - kiel raportas la
libro de la Agoj de la
Apostoloj. Kaj tiel estas
ĉiam, en ĉiu loko kaj en
ĉiu epoko. (...) Ankaŭ
ni volas kuniĝi spirite
kun la Patrino de Kristo
kaj de la Eklezio preĝpetante kun fido renoviĝintan elverŝon de la dia Parakleto.
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 2
Gesù e l'adultera - Jesuo kaj la adultino
Gesù e l’adultera Jesuo kaj la adultulino
la storia dei “versetti pericolosi”
historio de la “danĝeraj versikloj”
“Versetti pericolosi” subito fa pensare ai
“Versetti satanici” di Salman Rushdie. No,
non si tratta, questa volta, di qualcosa relativa al Corano, ma al Vangelo, cioè di uno
studio nel quale il biblista italiano Alberto
Maggi trae occasioni per polemizzare contro
le “censure” ecclesiastiche antiche e moderne.
Il titolo esatto è: “Versetti pericolosi, Gesù e
lo scandalo della misericordia”. Si fa allusione al famoso episodio evangelico dell’adultera, che oggi si trova nei primi undici versetti dell’ottavo capitolo del Vangelo di San
Giovanni. Maggi aderisce all’ipotesi, peraltro accettata da molti, secondo la quale la
pericope fu tolta da Luca (21,38), ed immessa in quello di Giovanni, ed aggiunge che, se
questo è vero, successe perché il racconto
era stato causa di “imbarazzo e scandalo
“nella Chiesa primitiva”.
Che ci fosse una originaria forma di
“censura” riguardo a questo episodio, presso
alcune comunità cristiane, lo attesta Sant’
Agostino quando scrive che “alcuni uomini
di fede debole, o meglio, nemici della fede”
levarono l’episodio dalle copie dei Vangeli,
per timore che esso inducesse alla convinzione dell’impunità per i peccati, specialmente
per quello dell’adulterio. Più tardi l’adultera
sarà identificata ora con la Maddalena, ora
persino con Maria di Magdala per fare di lei
il prototipo della donna pentita; allora quel
“pentita” diminuì l'impaccio dello scandalo.
In ogni caso quella censura, benché tanto
lontana nel tempo e limitata, fa pensare alle
censure ecclesiastiche: in questo caso è cercata la censura cattolica.
Contrariamente da ciò che ci si aspetterebbe dal titolo, Maggi non percorre la storia
dei “versetti pericolosi”. Invece, il concetto
della pericolosità del perdono di Gesù è messa
in campo per ricordare quanto emozionante
“Danĝeraj versikloj” tuj pensigas al
“Satanaj versikloj” de Salman Rushdie. Ne, ne
temas, ĉi foje, pri io rilate al Korano, sed pri
io Evangelia, nome pri eseo, en kiu la itala
bibliisto Alberto Maggi eltiras okazojn por
polemiki kontraŭ ekleziaj “cenzuroj” antikvaj
kaj modernaj. La preciza titolo estas: Danĝeraj versikloj, Jesuo kaj la skandalo de la mizerikordo. Estas aludata la fama evangelia epizodo de la adultulino, kiu hodiaŭ gastiĝas en
la unuaj dekunu versikloj de la 8a ĉapitro de
Johano. Maggi adheras al la hipotezo, cetere
akceptata de multaj, laŭ kiu la perikopo estis
forigita el Luko (21,38), kaj enmetita en tiun
de Johano, kaj aldonas ke, se tio veras, ĝi okazis, ĉar la rakonto estis kaŭzo de “embaraso
kaj skandalo” en la praa Eklezio”.
Ke estiĝis origina formo de cenzuro rilate
tiun epizodon, ĉe iuj kristanaj komunumoj,
tion atestas sankta Aŭgusteno, kiam skribas ke
“iuj kredofebluloj, aŭ prefere, malamikoj de la
kredo” fortranĉis el la Evangeliaj kopioj la
epizodon pro la timo ke ĝi instigu konvinkon
pri la senpuneco pro la pekoj, aparte pro tiu de
la adulto. Plimalfrue la adultulino estos identigita jen kun Magdalena kaj jen eĉ kun Maria
el Magdala por igi ŝin la prototipo de la virino
pentinta; tiam tiu “pentinta” malpliiĝis la
ĝenon de la skandalo. Ĉiukaze tiu cenzuro,
kvankam tiom fora en la tempo kaj limigita,
pensigas al la ekleziaj cenzuroj: ĉi-kaze estas
celata la katolika cenzuraro.
Male ol tio kion oni atendus el la titolo,
Maggi ne trairas la historion de “danĝeraj
versikloj”. Prefere, la koncepto pri la danĝereco de la pardono de Jesuo estas enkampigita por memorigi, kiom emociega estis la
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 3
fosse il messaggio di misericordia di Gesù
per i suoi contemporanei e quanto, anche
oggi, risulti difficile comprenderlo e praticarlo. I “Versetti pericolosi” sono principalmente, una rilettura recente del “vangelo
della misericordia” di San Luca, dove è
ricordato come il messaggio liberatore di
Gesù si scontrava con la religione delle
prescrizioni e delle proibizioni degli
scribi e dei farisei.
Le parole del Messia cadevano come una potente folata
di vento contro le strutture
del potere religioso di
quel tempo suscitando
sorpresa e scompiglio.
L’autore rievoca con
uno stile vivace e
drammatico, la comparsa dei pastori, gli
incontri di Gesù con il
lebbroso, il centurione,
il pubblicano, l’adultera ed i conflitti con i
rappresentanti della legge e del culto del tempio. Mentre “scribi e farisei salgono – fa notare
Maggi – il Signore scende”
“ed i due contendenti non si
incontrano mai”. Al contrario,
“quanto più gli scribi ed i farisei
salgono verso il loro Dio in cielo”, essi si
allontanano sempre più da quel Dio che si è
fatto uomo”.
Secondo Gesù, spiega l’autore “la somiglianza con quella misericordia divina non
si realizza con attestati di ortodossia, né
attraverso l’osservanza di norme religiose,
ma attraverso l’attenzione alle persone”.
Qui si colloca la polemica di Maggi contro
una Chiesa che usa espressioni come queste:
“valori non negoziabili, tolleranza zero, inderogabile purificazione”,ed inoltre “ortodossia”: espressioni che, asserisce lui, appar-
mesaĝo de mizerikordo de Jesuo por siaj
samtempuloj, kaj kiom ankaŭ hodiaŭ rezultas
malfacile ĝin kompreni kaj praktiki. La
“Danĝeraj versikloj” estas, precipe, freŝa
relegado de la “evangelio de la mizerikordo”
de Luko kie estas memorigata kiel la liberiga
mesaĝo de Jesuo kunpuŝiĝis kun la religio de
la preskriboj kaj malpermesoj de skribistoj kaj
fariseoj.
La Mesiaj vortoj faladis kiel
potenca ventoblovo kontraŭ la
strukturoj de la tiutempa religia povo ekscitante miron
kaj miskonfuzon. La
aŭtoro reelvokas, kun
stilo viva kaj drama, la
sursceniĝon de la paŝtistoj, la jesuajn renkontiĝojn kun la leprulo, la
centestro, la publikano,
la adultulino kaj la konfliktojn kun la reprezentantoj de la leĝo kaj de
la kulto de la templo.
Dum “skribistoj kaj fariseoj supreniras – rimarkigas Maggi – la Sinjoro
malsupreniras” kaj la du oponantoj neniam renkontiĝas”.
Male “ju pli la skribistoj kaj fariseoj supreniras al sia Dio en la ĉieloj”, ili
malproksimiĝas ĉiam pli el tiu Dio kiu sin
faris homo”.
Laŭ Jesuo, eksplikas la aŭtoro, “la similiĝo kun tiu Dia mizerikordo ne realiĝas per
atestiloj pri ortodoksio, nek pere de la observo de religiaj normoj, sed pere de la atento
al la personoj”. Ĉi tie lokiĝas la polemiko de
Maggi kontraŭ Eklezio, kiu uzas esprimojn
kiel jenajn: “valoroj nenegoceblaj, tolero
nula, senescepta purigo”, kaj plue “ortodoksio”: esprimoj kiuj, li asertas, apartenas al la
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 4
tengono alle strutture del potere. A ciò si può
obbiettare che, in realtà, si tratta non di una
struttura di potere difensiva, ma di richiamo
alla fedeltà al messaggio di amore tradito
ogni giorno per i nostri profitti e piaceri.
Proprio le espressioni citate vengono usate
per difendere i nascituri, i malati, i bambini
vittime di violenti sessuali: in definitiva per
rifiutare posizioni contrarie alla morale naturale.
Maggi, forse per amore del paradosso,
sostiene che Gesù non esortava alla santità,
che separa e allontana, ma alla misericordia
che non condanna. Perché una tale opposizione? Chi più dei santi prova misericordia,
vicinanza,amore? Ed inoltre; la Chiesa
annuncia e “pesca” rispettando l’adesione
libera e liberante dei credenti, e quei dogmi
e quella ortodossia segnano l’orizzonte della
sua missione.
strukturoj de povo. Al tio eblas obĵeti, ke
temas, reale, ne pri defenda strukturo de povo, sed pri realvoko al fideleco al la mesaĝo
de amo perfidita ĉiutage pro niaj profitoj kaj
plezuroj. Ĝuste la esprimoj cititaj estas uzataj
por defendi la naskiĝontojn, la malsanulojn,
la infanojn viktimojn de sekse perfortantojn:
definitive por rifuzi poziciojn kontraŭajn al
la laŭnatura moralo.
Maggi, eble pro amo al paradokso, subtenas, ke Jesuo ne alvokis al la sankteco, kiu
apartigas kaj malproksimigas, sed al la mizerikordo kiu ne kondamnas. Kial tia opono?
kiuj, pli ol sanktuloj, sentas mizerikordon,
proksimecon, amon? kaj plue: la Eklezio
anoncas kaj “fiŝkaptas” respektante la
adheron liberan kaj liberiga de la kredantoj,
kaj tiuj dogmoj kaj tiu ortodoksio signas la
horizonton de ĝia misio.
Armando Zecchin
Monsignor Gianni Ambrosio vicepresidente della Comece
Mons. Gianni Ambrosio, vicepresidente della “Comece”
Il direttore responsabile di
Katolika Sento, mons. Gianni
Ambrosio, è stato eletto vicepresidente della Commissione
degli episcopati della comunità
europea (Comece) nell'assemblea plenaria di primavera. La
Comece è costituita da 23 vescovi in rappresentanza degli
episcopati degli Stati membri
dell'Ue. La presidenza della
Comece è stata affidata al cardinale Reinhard Marx, arcivescovo di Monaco e Frisinga, gli
altri tre vicepresidenti sono:
mons. Virgil Bercea (Romania),
mons. Piotr Jarecki (Polonia) e
mons. Jean Kockerols (Belgio).
Gianni Ambrosio è nato a
Santhià, 23 dicembre 1943.
Laureato in Sacra Teologia a
Roma, è licenziato in Scienze
Sociali all’Institut Catholique di
Parigi e diplomato in sociologia
della religione alla Sorbona. È
stato direttore del Corriere
Eusebiano, settimanale diocesano di Vercelli dal 1993 al
2001. In questa veste nel 1994
è diventato direttore responsa-
bile di Katolika Sento, che a
quei tempi usciva come supplemento del Corriere Eusebiano.
Professore ordinario di Teologia pastorale e Sociologia
presso la Facoltà Teologica
dell'Italia Settentrionale di Milano, nel gennaio 2001 è stato
nominato Assistente ecclesiastico dell'Università Cattolica
del Sacro Cuore e nel dicembre 2007 vescovo della diocesi
di Piacenza - Bobbio. Dal 2009
è delegato della Conferenza
Episcopale Italiana, presso la
Comece di cui ora è divenuto
vicepresidente.
La redazione di Katolika
Sento si congratula con lui per
il prestigioso incarico e invoca
su di lui l'assistenza divina
perché possa adempiere al
meglio ai suoi nuovi impegni.
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 5
Malfermitaj al la tuta mondo
═════════════════════════════════════════
MALFERMITAJ AL LA TUTA MONDO
═════════════════════════════════════════
Rubriko zorge de frato Pierluigi Svaldi
Gli occhi fissi su di Lui
La okuloj rigardantaj Lin
Non capita tutti i giorni. Non pensavo
potesse succedere proprio a me. Due anni
fa andai in Bolivia per visitare i missionari
della mia regione. Un giorno, liberatomi da
impegni, mi trovai veramente smarrito in
un fitto bosco e incominciai ad agitarmi.
Mi davo dello stupido per essermi addentrato così tanto e studiavo la via di uscita.
Con una fortuna sfacciata, dopo alcuni tentativi, trovai un sentiero che mi portava
veloce verso una radura immensa. Incominciai a respirare a pieni polmoni, ma ero ancora disorientato. Davanti a me solo prati
ed erba secca. In un attimo fui preso da
una grande sete. Mi sentivo stranamente
disidratato e mi misi a cercare dell’acqua.
Non importava se era in bottiglia, o in un
secchio, o fra i sassi. Bastava che ci fosse
stata. Infatti pensavo solo all’acqua. Me la
figuravo davanti agli occhi. Bastava che
fosse acqua. Ricordo come fosse oggi: ripetevo con la mente e con la voce: «Acqua,
acqua, acqua». Era un appello unico, un
grido che mi usciva da dentro e che risuonava nella radura: «Acqua, acqua, acqua».
E quando la trovai ero sfinito. Ho tuffato la
testa nel piccolo ruscelletto e ci sono stato
dentro senza bere. Mi bastava averla trovata… l’acqua. Sì, l’acqua. Poi ho bevuto e
ho ritrovato la tranquillità perduta.
In seguito quell’acqua tanto sospirata
mi fece pensare al battesimo e alla vita
nuova che mi era stata data; mi rammentò
il battesimo di Gesù e la sua sete mentre
moriva lì, sulla croce. Una sete che riguar-
Ne okazas ĉiutage. Mi neniam pensis ke
ĝi povus okazi ĝuste al mi. Antaŭ du jaroj
mi iris al Bolivio por viziti la misiistojn de
mia regiono. Iun tagon, mi, liberiĝinte el
sindevigoj, troviĝis vere perdita en densa
arbaro kaj mi ekmaltrankviliĝis. Mi taksis
min malsaĝulo pro mia tiom riska eniriĝo
kaj pristudis la eliran vojon. Per ŝanco neesperita, post kelkaj klopodoj, mi trovis
vojeton, kiu rapide kondukis min ĝis vastega senarbejo. Mi ekspiris plenpulme, sed
la vidaĵo lasis min ankoraŭ tute konfuzita.
Antaŭ mi nur herbejoj kaj seka herbo.
Subite granda soifo kaptis min. Mi sentis
min strange senakva kaj ekserĉis akvon.
Ne gravis por mi, ĉu ĝi estus en botelo, aŭ
en sitelo, aŭ inter ŝtonoj. Estis sufiĉe, ke ĝi
ĉeestu. Fakte mi strebis nur al la akvo. Mi
imagis ĝin antaŭ miaj okuloj. Sufiĉis ke ĝi
estu akvo. Mi rememoras tion, kvazaŭ tio
okazus hodiaŭ: mi ripetis per menso kaj
voĉo: «Akvon, akvon, akvon». Estis ununura apelacio, krio eliranta el mia interno
kaj resonanta en la senarbejo: «Akvon,
akvon, akvon». Kaj kiam mi trovis ĝin, mi
estis jam senfortigita. Mi mergis la kapon
en la etan rivereton kaj restis ene sen trinki. Sufiĉis al mi, ke mi finfine trovis ĝin…
la akvon. Jes, la akvon. Poste mi trinkis kaj
retrovis la perditan trankvilecon.
Pli poste, tiu akvo tiom sopirita pensigis
min pri la bapto kaj pri la nova vivo, kiu
per ĝi al mi estis donita; ĝi memorigis al
mi la bapton de Jesuo kaj lian soifon, dum
li mortis tie, sur la kruco. Soifo koncern-
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 6
dava la missione avuta dal Padre, quella di
attuare nella storia il regno di Dio.
Quella sete impressiona davvero. Sapendo che il regno di Dio è lo Spirito Santo,
che soffia dove vuole, che «non sai da dove viene e dove va» (Gv. 3,8), lavorare per
il regno di Dio vuol dire invocarlo. Nella
preghiera del “Padre nostro”, infatti, siamo
invitati a ripetere all’infinito: «Venga il tuo
regno». Il regno di Dio, come lo Spirito, lo
puoi solo invocare. Lo si invochi quindi e
il pensare al regno sia un appello e un
grido di tutto l’essere. E tutto quello che
nasce dopo sarà frutto di una sete sentita
nel profondo.
L’evangelista Luca, nel presentare Gesù
che inizia la sua attività di annunciatore
del regno di Dio, sottolinea che «gli occhi
di tutti nella sinagoga erano fissi su di lui»
(Lc. 4,20). Impressionano quegli occhi
fissi su Gesù. E la risposta di Gesù è puntuale: «Oggi si è compiuta questa Scrittura
che voi avete ascoltato» (Lc. 4,21). Alla
domanda scritta in quegli occhi fissi non
poteva mancare una confacente risposta e
un’interessante proposta.
Inviato dal Padre e consacrato nello Spirito, Gesù annuncia il vangelo dei poveri:
proclama il grande giubileo della liberazione, della luce, della gioia e della pace (Lc.
4,18-19). Il grande giubileo non è un’impresa da poco: deve prendere tutto l’essere;
non è un pio desiderio, ma una sfida che
non teme confronti; è un programma che
tocca le radici e il cuore dell’esistenza
umana. Liberare il mondo dalle sue schiavitù, anche dall’incomunicabilità reciproca
è possibile se ci crediamo veramente; proclamare il grande giubileo di una stessa
lingua per tutti i popoli della terra diventi
la risposta efficace alle assetate attese della
gente che invoca ogni giorno: «Venga il
tuo regno».
anta la mision al Li komisiitan de la Patro
por realigi en la historio la Dian regnon.
Tiu soifo vere impresas. Se vi konscias
ke la Dia regno estas la Sankta Spirito
blovanta kien ĝi volas, pri kiu «vi ne scias,
de kie ĝi venas kaj kien ĝi iras» (Jo. 3,8),
labori por la Dia regno signifas preĝe alvoki ĝin. En la preĝo “Patro nia”, fakte, ni
estas petataj senfine ripeti: «Venu via
regno». La Dian regnon, kiel la Spiriton, vi
povas nur preĝe alvoki. Do, oni alvoku
Ĝin preĝe, kaj la penso pri la regno estu
apelacio kaj krio eĉ de la tuta estaĵo. Kaj
ĉio, kio naskiĝos, estos frukto de soifo
lokita en la profundo.
La evangeliisto Luko, prezentante
Jesuon, kiu komencas sian aktivadon kiel
anoncisto de la Dia regno substrekas ke
«la okuloj de ĉiuj en la sinagogo atente lin
rigardis» (Lk. 4,20). Impresas tiuj okuloj
fiksantaj Jesuon. Kaj la respondo de Jesuo
estas tre akurata: «Hodiaŭ tiu ĉi skribo de
vi aŭskultata plenumiĝas» (Lk. 4.21). Al la
demando enskribita en tiuj okuloj atente
rigardantaj, ne povis manki konvena respondo kaj interesa propono.
Sendita de la Patro kaj konsekrita de la
Spirito, Jesuo anoncas la evangelion al la
malriĉuloj: li proklamas la grandan jubileon de la libereco, de la lumo, de la ĝojo
kaj de la paco (Lk. 4,18-19). La granda jubileo ne estas eta entrepreno, ĉar ĝi devas
kapti la tutan estaĵon; ĝi ne estas pia deziro,
sed senkompara provoko; ĝi estas programo kiu tuŝas la radikojn kaj la koron de la
homa ekzistado. Liberi la mondon de ĝiaj
sklavecoj, eĉ de la reciproka nekomunikemo eblas, se ni vere kredas tion; proklami
la grandan jubileon de komuna lingvo por
ĉiuj popoloj de la terglobo, iĝu la efika
respondo al la soifantaj atendoj de la
homoj preĝe alvokantaj ĉiutage: «Venu via
regno».
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 7
Dirite inter ni
Dirite inter ni ...
Konversacioj zorge de † Glauco Corrado
014
AĈETOJ
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
COMPERE
(daŭrigo)
Bonan tagon.
Bonan tagon.
Kion vi deziras?
Nu, ni vidu. Mi devas aĉeti nur por mia
edzo.
Ĉu vi volas iom da muelita viando por fari
bonan raguon?
Ne, dankon, la raguojn mi jam preparis,
ĉar mi devas forveturi.
Ĉu vi volas iom da freŝa hepato?
Ne, ankaŭ se mia edzo ĝin manĝas volonte:
mi opinias, ke ĝi ne estas tro facile digestebla.
Sed ĝi estas bona. Vi povas prepari ĝin kun
la cepoj, laŭ la Venecia maniero.
Tion certe ne farus mia edzo.
Kial?
Ĉar la tranĉado de la cepoj larmigas la
okulojn.
Kaj li ne volas plori, se la edzino ne estas
hejme.
Vi estas ŝercemulino.
Tiel, tempopasigile.
Nu, mi decidis: donu al mi kvar belajn
bifstekojn.
Belaj ili estos!
Ke ili ne estu tro pezaj.
Mi povas ilin tranĉi laŭ via plaĉo.
Kalkulu inter 150 kaj 200 gramoj poe, mi
petas.
Tion mi faros.
Kiom ili pezas?
Nu, la kvar pezas 740 gramojn
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
‒
(continuazione)
Buon giorno
Buon giorno.
Cosa desidera?
Ebbene, vediamo. Devo comperare solo per
mio marito.
Vuole un po' di carne trita per fare un buon
ragù?
No, grazie, i sughi li ho già preparati perché
devo partire.
Vuole un po' di fegato fresco?
No, anche se mio marito lo mangia volentieri: credo che non sia digeribile troppo
facilmente.
Ma è buono. Lo può preparare con le
cipolle, alla Veneziana.
Mio marito non lo farebbe senz'altro.
Perché?
Perché il tagliare le cipolle fa lacrimare
gli occhi.
E non vuol piangere se la moglie non è a
casa.
Lei è una persona che ama scherzare.
Così, come passatempo.
Bene, ho deciso: mi dia quattro belle
bistecche.
Belle lo saranno!
Che non siano troppo pesanti.
Posso tagliarle a suo piacimento.
Calcoli fra i 150 e i 200 grammi ciascuna,
per piacere.
Lo farò.
Quanto pesano?
Ecco, le quattro pesano 740 grammi.
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 8
‒ Tio signifas, ke mezume ili pezas 185 ‒ Significa che in media pesano 185 gramgramojn.
mi.
‒ Ĉu tio sufiĉas?
‒ È sufficiente?
‒ Jes, mi dirus, ke jes.
‒ Sì, direi di sì.
‒ Ĉu mi faru la kalkulon?
‒ Devo fare il conto?
‒ Jes, faru la kalkulon.
‒ Sì, faccia il conto.
‒ Entute vi devas pagi 18.500 lirojn.
‒ In tutto deve pagare 18.500 lire
‒ Kiom kostas pokile la viando?
‒ Laŭ la afiŝo, kiun vi vidas tie: po 25.000
lirojn por kilo.
‒ Ĉu la prezoj plialtiĝis?
‒ Ne. Mi dirus, ke de du jaroj mi havas la
saman prezon por ĉi tiu tipo de viando.
‒ Kaj kiuj prezoj plialtiĝis?
‒ Mi tion konstatis por la prezoj de la kokoj.
‒ Ĉu ankaŭ tiuj de la ovoj?
‒ Jes, post longa periodo de stagno, ankaŭ
tiuj moviĝis.
‒ Kaj pri la meleagro?
‒ Oni povas diri, ke lastatempe oni pli multe manĝas meleagro-viandon.
‒ Kaj verŝajne oni manĝas pli mal-multan
bovo-viandon.
‒ Tio ŝajnas al mi veraĵo.
‒ Nun mi devas vin saluti.
‒ Saluton.
‒ Saluton. Ĝis baldaŭ.
‒ Ĝis baldaŭ.
‒ Quanto costa la carne al chilogrammo?
‒ Secondo il cartello che vede là: 25.000
lire al chilo.
‒ I prezzi sono saliti?
‒ No. Direi che da due anni ho lo stesso
prezzo per questo tipo di carne.
‒ E quali prezzi sono saliti?
‒ Questo l'ho notato per i prezzi dei polli.
‒ Anche quelli delle uova?
‒ Sì, dopo un lungo periodo di ristagno,
anche quelli si sono mossi.
‒ E per il tacchino?
‒ Si può dire che negli ultimi tempi si mangia di più carne di tacchino.
‒ E probabilmente si mangia meno carne di
bovino.
‒ Questa mi sembra una verità.
‒ Ora la devo salutare.
‒ Salve.
‒ Salve. A presto.
‒ A presto.
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 9
015
HEJME
A CASA
‒ Jen, mi revenis.
‒ Ecco, sono tornata.
‒ Ĉu estas vi, karulino?
‒ Sei tu, cara?
‒ Jes, estas mi: mi revenis kaj mi aĉetis ‒ Sì, sono io: sono tornata ed ho comperato
ĉion.
tutto.
‒ Kion vi aĉetis?
‒ Che cosa hai comperato?
‒ Mi aĉetis ĉion, kion vi bezonos dum mia ‒ Ho comperato tutto ciò di cui hai bisogno
foresto.
durante la mia assenza.
‒ Kiu ne estos longa.
‒ Che non sarà lunga.
‒ Certe ne. Kion mi farus sen vi?
‒ Certamente no. Che cosa farei senza di te?
‒ Vi estas tre kara.
‒ Sei molto cara.
‒ Certe: mi bezonas vin!
‒ Certamente: ho bisogno di te!
‒ Ankaŭ mi.
‒ Anch'io.
‒ Sed vi estas kapabla fari ĉion sen mi.
‒ Ma sei capace di fare tutto senza di me.
‒ Tio estas vera, sed ni pensu pri tagmanĝo ‒ Questo è vero, ma pensiamo ad un pranzo
de mi preparita aŭ preparita de vi.
preparato da me o preparato da te.
‒ Ĉu vi intencas diri, ke mi kuiras pli bone ‒ Intendi dire che io cucino meglio di te?
ol vi?
‒ Pri tio ne estas dubo.
‒ Su ciò non c'è dubbio.
‒ Dankon. Sed ankaŭ vi kapablas bone ‒ Grazie. Ma anche tu sei capace di cucinakuiri.
re bene.
‒ Tion mi scias. Temas, tamen, nur pri kel- ‒ Questo lo so. Si tratta, tuttavia, di alcuni
kaj pladoj.
piatti soltanto.
‒ Ĉiuokaze en tio vi estas nesuperbla.
‒ In tutti i casi, in quello sei insuperabile.
‒ Sed mi ne kapablas pretigi kukojn.
‒ Ma non sono capace di preparare i dolci.
‒ Jes, mi bone komprenis: mi komprenis, ke ‒ Sì, ho capito bene: ho capito che mi ami
vi amas min tre multe, kaj, ke vi ne povus
moltissimo e che non potresti vivere senza
vivi sen mia kuirado.
la mia cucina.
‒ Mia edzineto estas ĉiam tre komprenema. ‒ La mia mogliettina è sempre molto comprensiva.
‒ Ĉar vi estas mia duono.
‒ Perché sei la mia metà.
‒ Estas bele, esti enamiĝintaj post tiom da ‒ È bello essere innamorati dopo tanti anni.
jaroj.
‒ Vi pravas. Mi diris, ke mi amos vin ‒ Hai ragione. Ho detto che ti amerò per
porĉiame, kaj porĉiame mi amos vin.
sempre e per sempre ti amerò.
‒ Kaj tio validas ankaŭ por mi.
‒ E questo vale anche per me.
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 10
‒ Sufiĉas konduti kiel du kolomboj.
‒ Basta comportarsi come due colombi.
‒ Estas bele!
‒ È bello!
‒ Vi pravas, sed ni devas meti la aĉetitaĵojn ‒ Hai ragione, ma dobbiamo mettere ciò che
en la malvarmigilon kaj en la fridujon.
hai comperato nel frigorifero e nel freezer.
‒ Bone, bone, ni revenu al la ĉiutagaĵoj. ‒ Bene, bene, torniamo alle cose di ogni
giorno.
‒ Estas ĉiutagaĵo tio, kion ni devas nepre ‒ È del quotidiano che dobbiamo immancazorgi.
bilmente curarci.
‒ Jes, ja, oni ne povas vivi je sola amo.
‒ Sì, certo, non si può vivere di solo amore.
‒ Oni devas pensi ankaŭ pri vivtenado.
‒ Si deve anche pensare al sostentamento.
‒ Kie estas la pano?
‒ Dov'è il pane?
‒ La pano por ĉi vespero estas ĉi tie.
‒ Il pane per questa sera è qui.
‒ Tiun por morgaŭ vi devos mem aĉeti. ‒ Quello per domani dovrai comperarlo tu
stesso.
‒ Ĉu mi?
‒ Io?
‒ Jes, vi.
‒ Sì, tu.
‒ Ĉu vi aranĝis la aferojn ĉe la panvendejo? ‒ Hai messo a posto le cose in panetteria?
‒ Jes, ĉio en ordo.
‒ Sì, tutto a posto.
‒ Bone.
‒ Bene.
‒ Sciu, ke la panvendistino montris, ke al ŝi ‒ Sappi che la fornaia ha fatto capire che le
vi estas ege simpatia.
sei immensamente simpatico.
‒ Mi ne konas ŝin.
‒ Non la conosco.
‒ Sed ŝi konas vin, karuĉjo.
‒ Ma lei conosce te, carino.
‒ Kiamaniere?
‒ In che modo?
‒ Mi neniam havis la okazon paroli pri tio. ‒ Non ho mai avuto l'occasione di parlare di
questa cosa.
‒ Ha, jen. Verŝajne vi rakontis al ŝi pri via ‒ Ah, ecco. Probabilmente le hai raccontato
edzeto, kaj ŝi atentis al mi.
del tuo maritino e lei mi ha curato.
‒ Povas esti, sed atentu: mi estas ĵaluza.
‒ Può darsi, ma attento: sono gelosa.
‒ Ĉu mi estas simpatia ankaŭ al la viand- ‒ Sono simpatico anche alla signora che
vendistino?
vende la carne?
‒ Ne ekzistas viandvendistino, nur vir- ‒ Non esiste una venditrice dì carne ma
viandvendisto.
solamente un venditore di carne maschio.
‒ Ĉu estas kasistino en la viandvendejo?
‒ C'è una cassiera in macelleria?
‒ Jes, kasistino estas, sed tre maljuna.
‒ Sì, una cassiera c'è, ma molto vecchia.
‒ Nu, pri tiu vi ne devas esti ĵaluza.
‒ Bene, di quella non devi essere gelosa.
‒ Mi ne estas ĵaluza.
‒ Non sono gelosa.
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 11
Nia eta Parnaso
Nia eta Parnaso
Rubrica dedicata alla Poesia
PRIMO MAGGIO 1997
Splendore di un giorno solare.
Stelle
piovute dal sole
danzano
sulle piccole onde del lago.
Sui bordi
tra il verde cangiante
dei pini
specchi lucenti
lanciano
lampi di luce
intermittenti.
Al largo
trasparenze perlate
di acque
lievemente increspate.
Sommersa dalla “Bellezza”
mi astraggo:
non voci
non terrestri rumori
più odo,
solo la musica della Natura
la mia anima
ascolta.
Anna Amorelli Gennaro
Rubriko dediĉita al Poezio
UNUAN DE MAJO 1997
Brilado de suna tago.
Steloj
pluvintaj el suno
dancas
sur etaj ondoj de la lago.
Ĉe la bordoj
inter la ŝanĝa verdo
de pinoj
brilantaj speguloj
ĵetas
lumfulmojn
palpebrumajn.
Fore
perlobrilaj travidecoj
de akvoj
iomete krispiĝantaj.
Submergita de “Beleco”
mi mense izoliĝas:
nek voĉojn
nek terajn bruadojn
plue mi aŭdas,
nur la muzikon de la Naturo
mia animo
aŭskultas.
(esperantigis Norma Cescotti)
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 12
Bibliaj Tagoj 2012 en Trento
Bibliaj Tagoj 2012 en Trento
Interesaj Tagoj en la urbo de Trenta Koncilio 1545-1563
Inter la 7a ĝis 11a de Marto
okazis la nunjaraj Bibliaj Tagoj
en Trento laŭ la invito de lokaj
Esperantistoj en la Sanktejo
Madonna delle Laste. Alvenis
23 partoprenantoj el 5 landoj:
Ĉeĥujo, Germanujo, Kroatujo,
Italujo kaj Slovakujo. La programo enhavis kaj bibliajn studojn, kaj preskaŭ ĉiutage kantojn surbaze de nia ADORU,
kaj ekskursojn al la urbo Trento mem kaj ties ĉirkaŭaĵo ĝis
eĉ al la Lago de Garda en urbo
Riva.
La spiritan gvidadon faris
patro Willibald Kunigk OSB el
la monaĥejo Nütschau apud
Hamburgo, kiu en tiu ĉi jaro
traktis precipe la okan ĉapitron
de la Letero al la Romanoj de
Apostolo Paŭlo. La kantekzer-
cojn gvidis Stefan Lepping,
orgenisto el Werl/Germanujo.
La alvojaĝintoj estis bone
traktataj en la monaĥejo mem,
oni dormis bone, manĝis bone
kaj ĝuis la proprajn ĉambrojn
kaj la aliajn ofertojn de la domo
kiel kapelo, seminariejo aŭ la
parksimilaj ĝardenoj ĉirkaŭ la
konstruaĵoj.
Krom pro la bibliaj studoj,
la urbo Trento estis de komuna
intereso, ĉar en la jaro 1545
komenciĝis tie la Koncilio de
Trento aŭ Trenta Koncilio, kiu
estis la triantaŭlasta ekumena
koncilio de la katolika eklezio,
malfermita de la tiama papo
Paŭlo la 3a. Per tiu Koncilio
estis difinita la reformo de la
eklezio (katolika reformacio)
kaj precizigitaj la kredreguloj
kontraŭ la doktrino de kalvinismo kaj luteranismo (Protestanta Reformacio). Bedaŭrinde
la koncilio ne sukcesis restarigi eklezian unuecon kun la reformacio. Tamen, Trento tute
ne nur estas simbolo por disiĝo
aŭ disbrakiĝo. Post la dua Vatikana koncilio Papo Paŭlo la 6a
taskis al la diocezo de Trento,
ke speciale ĝi nun malfermu
sin kaj klopodu por unueco
inter la eklezioj. En Trento estiĝis renoma ekumena Centro
Bernardo Clesio. La Centro
montras rimarkindajn rilatojn
al diversaj eklezioj protestantaj
kaj ortodoksaj tutmonde. Sekve
estiĝis en la Diocezo de Trento
en la pasintaj jardekoj ankaŭ
kristanaj komunumoj de aliaj
konfesioj ol la katolika. Du el
ili la grupo vizitis vendrede kaj
sabate, unu evangelianan kaj
unu ortodoksan. Okazis kun
ties estroj diservo respektive
edifa preĝado, por iomete
sperti ilian manieron celebri la
mesaĝon de la Biblio.
Ekskursante tra Trento ni
vizitis la ĉarman urbocentron,
la koncilian katedralon, la diocezan muzeon kaj vespere ni
preĝis komune la Vespron en
la preĝejo de Sankta Lorenco.
Unu tagon poste ni atingis
antaŭtagmeze la Ekumenan
Centron kaj aŭdis la historion
de la Ekumena Centro fare de
s-ro Martinelli, la afergvidanto
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 13
kaj ni konatiĝis tie kun la episkopa anstataŭanto. Posttagmeze sekvis busekskurso unue
al urbo Arco, kie ni havis plenan evangelian diservon kun la
loka germana pastro. Ties predikon majstre tradukis preskaŭ
simultane Stefan Lepping. Poste okazis pluveturo al urbeto
Riva ĉe la Garda Lago.
La alian tagon ni buse veturis al la najbara urbo Rovereto,
kie troviĝas impona Sonorilo
por la Paco, kun aleo de flagoj
de ĉiuj nacioj de la mondo, kaj
najbara kleriga Centro, kiu
montris draste la terurajn sekvojn de militado niatempe kaj
la bezonon de interpaciĝo.
Poste ni renkontis la popon
de ortodoksa preĝejo en Rovereto. Li benis nin per kantita
beno kun du kantistinoj, kiuj
asistis lin en ortodoksaj himnoj
en la lingvoj rusa (praslava),
rumana kaj itala. Ni ĉiuj estis
aldone benitaj per sankta oleo,
tenante kandelojn en niaj manoj. Ni montris nian dankon
pere de ortodoksa himno el
ADORU, kiun ni Esperante
kantis komune kun la popo kaj
la kantistinoj. Do montriĝis,
kiom bona nia ADORU estas:
vere ekumene uzebla.
Bedaŭrinde estis, ke nur
malmultaj evangelianoj partoprenis. Ili preterlasis interesajn
tagojn en vere ekumena etoso.
Mi volas instigi ĉiujn, parto-
preni en la venontaj Bibliaj
Tagoj, kiuj post Münster kaj
Werl ĉiam meritis kunan vivadon en ekumena gefrateco.
Karl Heinz Schaeffer
Dum la Bibliaj Tagoj.
Partoprenis la tuta nova estraro de IKUE. Profite de tio, ĝi havis sian unuan
kunsidon en kiu estis atribuataj la taskojn de ĉiuj: prezidanto Giovanni Daminelli, vicprezidantoj Marija Belošević kaj Miloslav Šváček, eklezia asistanto, fra
Pierluigi Svaldi, sekretario/kasisto Carlo Sarandrea, ekumenaj rilatoj Stefan
Lepping. En la kunsido oni alfrontis ankaŭ la plej urĝajn aferojn de nia Unuiĝo.
Tute hazarde partoprenis ankaŭ la duono de UECI-estraro, pro tio okazis
ankaŭ malgranda kunsido de UECI por decidi la plej urĝaj problemoj rilate al
nia kongreso. La alia duono de la estraro povis kunsidis en Milano. Regula
kunsido okazos kun la nova estraro, kiu estos elektita en Majo dum la 26 a
UECI-kongreso de Albisola.
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 14
Ni funebras kaj kondolencas
NI FUNEBRAS KAJ KONDOLENCAS
Ricordiamo nelle nostre preghiere di suffragio, due sacerdoti esperantisti che
ci hanno lasciati in questi ultimi mesi. Il Signore li accolga tra i suoi santi.
Domenica 22 gennaio è deceduto don Florio Giannini, parroco di
Marina di Pietrasanta (diocesi Pisa). Negli ultimi tempi, a causa della malattia era andato ad abitare in casa della sorella in Traversagna
dove si è spento all'età di 75 anni. Le esequie sono state celebrate
dall’Arcivescovo di Pisa, mons. Giovanni Paolo Benotto, al cui
fianco erano l’arcivescovo di Massa e Carrara mons. Giovanni
Cantucci e il Vescovo emerito di Volterra, mons. Vasco Giuseppe
Bertelli con tutto il clero della Versilia. Noi lo ricordiamo per il congresso UECI del
2002 in Marina di Pietrasanta dove siamo stati ospitati nella sua parrocchia. Inoltre
si è occupato dell'organizzazione dell'Ekumena diservo dell' Universala Kongreso
di Firenze nel 2006 ed ha celebrato la S. Messa in esperanto nel congresso FEI di
Pisa del 2007 dove già appariva sofferente.
Domenica 18 marzo, all'età di 70 anni è deceduto improvvisamente
don Carlo Fortunato Capuzzi parroco di Chiusa Ferranda (diocesi
di Fidenza) e rettore del santuario Madonna dei Prati (Busseto), che
aveva eletto come “Chiesa per l'Esperanto” perché a partire dal
1999 vi celebrava di quando in quando alcune S.Messe in esperanto
alla presenza di numerosi esperantisti provenienti dal settentrione
d'Italia. Colpito da ictus nella notte tra sabato e domenica è stato
trasportato all'ospedale di Parma dove però è spirato durante la notte. Gli esperantisti che lo hanno incontrato lo ricordano con particolare simpatia. Quando ci si
trovava per la Messa in esperanto nel Santuario di Madonna Prati, ci faceva poi
attendere il mezzogiorno sul sagrato per la recita dell'Angelus, “come in Piazza san
Pietro” e quindi si andava a pranzo in uno degli ottimi ristoranti della zona.
Eta Printempo
ETA PRINTEMPO
Primoloj,
mildaj flametoj,
ekbruligas ombrojn
sur la norda
tero.
Arbaro, herbejo de steloj.
.
Kaj nun,
la tuta mondo
pentras violetojn...
Akvareloj
de l' dia vastego!
Sur floroj,
unuaj abeloj.
Ĉirkaŭe,
estas male silento;
krom simfonio mallonga
de birdeto.
Carlo Odisio
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 15
Multe da Dankoj
Multe da dankoj
Per motivi di spazio l'elenco delle offerte manca dal n.5 del 2011, perciò vengono riportate anche le
ultime somme raccolte lo scorso anno. Al solito non si indicano le somme inferiori ai 5,00 euro.
Bonfarado / Goma
Nome
L.D.*
G.D.*
L.M.*
E.B.
M.C.
Prov.
(BG)
(MI)
(SV)
(BO)
(GR)
Kontribuo al Kongreso
€
Nome
15,00
10,00
1000,00
20,00
58,00
F.O.*
N.M.*
G.F.*
N.M.
C.S.
S.B.
Prov.
(VC)
(UD)
(VE)
(UD)
(RM)
(TV)
€
30,00
10,00
15,00
10,00
10,00
5,00
al UECI
Nome
F.Z.*
C.B.*
M.L.F.
C.S.
M.B.
F.P.
GF.P.
F.Z.
G.P.
Prov.
€
(VI)
(RN)
(MI)
(MB)
(MB)
(VI)
(MI)
(VI)
(VI)
9,00
8,00
14,00
8,00
8,00
10,00
16,00
9,00
8,00
* L'asterisco indica le offerte del 2011, che per il bonfarado sono tutte per gli orfani di Goma
Norme e quote associative 2012
NORME E QUOTE ASSOCIATIVE PER L'ANNO 2012
Associato ordinario con Katolika Sento (SO) . . . . . . . . . . . . . . . . .
Associato giovane con Katolika Sento (SG) . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Associato familiare senza Katolika Sento (SF) . . . . . . . . . . . . . . . .
Associato ordinario con Espero Katolika (SOE) . . . . . . . . . . . . . . .
Associato sostenitore senza Katolika Sento (SS) . . . . . . . . . . . . . . .
Associato sostenitore con Espero Katolika (SSE) . . . . . . . . . . . . . .
Solo abbonamento a Katolika Sento (AK) . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Solo abbonamento a Espero Katolika (AE) . . . . . . . . . . . . . . . . . .
21,00 €
10,50 €
10,50 €
42,00 €
42,00 €
84,00 €
10,00 €
21,00 €
È associato giovane chi non ha superato i 25 anni. È associato familiare chi convive con altro associato.
Specificare nella causale del versamento la categoria dell'associato, l'anno di nascita dei giovani, l'esatto
indirizzo per il recapito del periodico K.S., la destinazione di eventuali offerte.
I versamenti vanno fatti sul C.C. Postale n. 47127675 Unione Esperantista Cattolica Italiana U.E.C.I
codice IBAN: IT66 R076 0101 6000 0004 7127 675 Codice BIC/SWIFT: BPPIITRRXXX
Comitato Centrale UECI
COMITATO CENTRALE U.E.C.I.
Presidente: Giovanni DAMINELLI, via Lombardia 37, 20099 Sesto S.Giovanni (MI) – tel. 02.2621149 –
(la residenza del presidente è anche sede dell'asociazione)
Vice presidente: fra Pierluigi SVALDI , Belvedere San Francesco 1, 38122 Trento – tel. 0461.230392
Segretario/cassiere: Marco POLITI, Via Montemartini 4, 20139 Milano – tel. 02.5395237
Responsabile giovanile: Paola AMBROSETTO, via Emo 9/C, 30173 Mestre (VE) – tel. 041.5341532
Responsabile dei congressi: Giovanni CONTI, via F.Filzi 51, 20032 Cormano (MI) – tel. 02.66301958
Responsabile culturale: Norma COVELLI CESCOTTI, via E.Fermi 29, 38100 Trento – tel. 0461.925210
Consulente informatico: Tiziana FOSSATI, via F.Filzi 30/A, 20035 Lissone (MB) - tel. 039 464942
Consulente editoriale: Carlo SARANDREA, Via di Porta Fabbrica 15, 00165 Roma – tel. 06.39638129
Assistente Ecclesiastico: mons. Giovanni BALCONI, p.zza Duomo, 16, 20122 Milano
Nota bene: Tutte le comunicazioni alla redazione di Katolika Sento, vanno spedite al presidente UECI.
KATOLIKA SENTO 2012/3 - 16
Amuze
Ĉiuj ajn rajtas kontribui sendante al ni siajn humoraĵojn, kondiĉe ke ili estu en Esperanto.
Pentekosto nuntempe
(el www.gioba.it - sendis Tiziana Fossati)
Neĝo en Saharo
- De kie vi venas? Mi trovas
vin bonfartega kaj sunbrunigita!
- Mi venis el Afriko. Mi multe laboris en Saharo.
- Kia laboro? Ĉu esploradoj,
petrolputoj...?
- Ne! Ne! Tie ĉiutage, dum
dek jaroj, mi forŝovelis la
neĝon! Mi forigis ĝin el la
dezerto ĝis la lasta floko.
- Vere mi sciis, ke en tiu
dezerto ne estas neĝo!
- Fakte! Ĉu mi ne diris, ke
mi forŝovelis la neĝon ĝis
la lasta floko?
(sendis Ugo Intini)
***
Trumpeto
- Peĉjo, ĉu vi ŝatis la trumpeton, kiun mi donis al vi?
- Multege, oĉjo! Paĉjo, kiam
mi volas ludi ĝin, ĉiam
donas al mi iom da mono,
por ke mi ne ludu.
x
Kiel fartas?
- Peĉjo, kiel fartas via onklo
Arturo? Jam de longe mi
ne vidas lin.
- Precize mi ne scias. Mi ne
plu vidis lin ekde la tago
de lia funebro.
***
Pri salajro
- Pardonu, sinjoro direktoro,
sed mi estas devigata peti
de vi plialtigon de mia salajro. Eĉ tri kompanioj jam
vokis min!
- Kiuj kompanioj?
- Tiu de la telefono, tiu de la
elektro kaj tiu de la gaso.
***
Ĉe paciga juĝisto
Du sinjorinoj kverelas unu
kontraŭ la alia ĉe la paciga
juĝisto por ke li decidu kiu
el ili pravas:
- Mi pruntedonis al ŝi bonan
biciklon kaj ŝi redonis al mi
rompitan biciklon
- Unue, mi neniam prunteprenis ion de ŝi, due, kiam
mi prunteprenis ĝin, ĝi esti
jam rompita, trie, kiam mi
redonis, ĝi estis en ordo.
***
Obstino
En la ĉina kvartalo de Milano estas malgranda parko.
Tie sur benko sidas viro kiu
legas gazeton. Eniras italo
kaj sidiĝas sur la benkon
kaj alparolas al li.
- Ĉu vi estas italo?
- Ne, mi estas ĉino. Ĉu vi ne
vidas, ke mi legas ĉinan
gazeton en la ĉina lingvo?
- Jes tamen ĉi tie italoj preferas ne konfesi ke, ili estas
italoj. Sed mi kun fiero diras, ke mi estas italo.
- Kaj mi estas ĉino.
- Tamen, eble vi estas italo.
Ne hontu pri via nacieco
en via patrujo.
- Nu, bone. Mi estas italo,
kaj nun lasu min trankvila!
- Ĉu vere? estas la unua
fojo, ke mi vidas italon legi
ĉinan gazeton!
***
Vangofrapo
Iu renkontas homo sur la
strato kaj vangofrapas lin.
- Kial vi vangofrapis min?
- Pardonu, mi eraris, mi
prenis vin por mia frato
- Kaj se mi estus via frato,
ĉu vi rajtus vangofrapi
min?
- Tio ne estas via afero, vi
ne estas mia frato.