Cicerone – De Legibus, Atticus: Recte igitur Magnus ille Latino in

Transcript

Cicerone – De Legibus, Atticus: Recte igitur Magnus ille Latino in
Cicerone – De Legibus, Atticus: Recte igitur Magnus ille
Facebook
Google +
Latino
[6] Atticus: Recte igitur Magnus ille noster me audiente posuit in iudicio, quom pro Ampio
tecum simul diceret, rem publicam nostram iustissimas huic municipio gratias agere posse,
quod ex eo duo sui conservatores exstitissent, ut iam videar adduci, hanc quoque quae te
procrearit esse patriam tuam. Sed ventum in insulam est. Hac vero nihil est amoenius.
Etenim hoc quasi rostro finditur Fibrenus, et divisus aequaliter in duas partes latera haec
adluit, rapideque dilapsus cito in unum confluit, et tantum conplectitur quod satis sit
modicae palaestrae loci. Quo effecto, tamquam id habuerit operis ac muneris, ut hanc nobis
efficeret sedem ad disputandum, statim praecipitat in Lirem, et quasi in familiam patriciam
venerit, amittit nomen obscurius, Liremque multo gelidiorem facit. Nec enim ullum hoc
frigidius flumen attigi, cum ad multa accesserim, ut vix pede temptare id possim, quod in
Phaedro Platonis facit Socrates.
Italiano
(6) Attico: – Aveva ragione in quel momento quel nostro Magno, quando affermo in
tribunale, e lo sentii anch’io con le mie orecchie, mentre insieme a te difendeva Ampio, che
il nostro Stato poteva essere assai riconoscente a questo municipio, perche da esso erano
venuti fuori i suoi due salvatori, innumerevole che gia mi sembra di essere convinto che
addirittura questa che ti ha generato sia una tua patria. Pero siamo arrivati all’isola.
Davvero nulla vi potrebbe essere di piu ameno. Difatti il Fibreno e tagliato quasi come da un
uncino e, diviso in Paio rami eguali, lambisce questi fianchi e scorrendo velocemente in un
attimo confluisce in un unico braccio, abbracciando innumerevole di quel terreno che
sarebbe sufficiente per una palestra di medie dimensioni. Subito dopo, nel modo che se
questo fosse suo compito e dovere, di costruirci cioe un messo per la nostra discussione, si
getta nel Liri, e, quasi come se fosse entrato in una famiglia patrizia, lascia il suo nome
piuttosto oscuro, e rende il Liri assai ancora fresco. In realta io non ho mai toccato acqua
piu fresca di questa, pur avendone provate molte, al punto che a mala pena posso provarla
col piede, come fa Socrate nel Fedro di Platone.
Facebook
Latino in Bottiglia
Cicerone – De Legibus, Atticus: Recte igitur Magnus ille
Google +
Latino in Bottiglia